Metoda Wolffa-Wilborna (według normy ISO)
Próbą zarysowania testuje się odporność powłok lub powierzchni na uszkodzenia mechaniczne, potocznie zwane zadrapaniami. Testy te są szczególnie ważne na pokryciach lakierowych mebli i samochodów, a także wobec rozwoju zastosowania żywic syntetycznych i innych pokryć z tworzyw sztucznych.
Uogólniając, badanie tego rodzaju polega na przesuwaniu ostrego przedmiotu po powierzchni przy określonym nacisku. Kryterium oceny stanowi zarówno siła nacisku narzędzia o stałej twardości lub twardość zmiennego narzędzia przy stałej sile nacisku. Efektem próby jest trwałe i wyraźne uszkodzenie powierzchni. W przypadku testera ołówkowego zachowana zostaje geometria obciążenia i jego wartość, zmienna jest twardość kolejnych ołówków
Tester wg Wolffa – Wilborna:
- zawiera 20 ołówków o twardości od 9B do 9H, które mogą być kolejno mocowane w standardowym wózku testowym
- aby zminimalizować błąd obsługi, ołówek przesuwany jest po powierzchni testowanej pod stałym kątem i obciążeniem
- ołówki można łatwo wymieniać w standardowym uchwycie
Metoda ołówkowa (według normy ASTM)
Tester ołówkowy jest efektywną metodą oceny twardości powłok oraz ich odporności na zarysowanie. Norma ASTM D 3363 specyfikuje sposób przesuwania ołówków o określonej twardości po badanej powierzchni pod określonym kątem i naciskiem.